19. okt, 2022

Zo gaat ie goed...

Eindelijk is er tijd voor positieve berichtgeving, ik ben namelijk pijnvrij!!!!

Ja, wat ging daaraan vooraf? Toch ook weer een waslijstje aan bezoeken aan specialisten:

• De paradontoloog (1x)
• De tandarts (2x)
• De ortho (1x)
• De kaakchirurg (3x)

Het bezoek aan de paradontoloog leverde helaas niet veel op. Het tandvlees was op sommige delen extreem teruggetrokken en helaas niet meer te herstellen. Gelukkig was de uiterst kritische grens nergens bereikt wat het gevaar voor loszittende tanden zal beperken. Ook was er geen sprake van diepe pockets. Aan de mondhygiëne zag hij ook geen verbeterpunten. Al met al zo doorgaan met schoonhouden en verzorgen. De tandvleesontsteking was gelukkig inmiddels ook helemaal weg, diverse testjes leverden ook niets op, dus geen reden voor vervolgafspraken.

Terug naar de kaakchirurg, want ja ik had nog steeds pijn. Daar verslag gedaan van de paradontoloog (overigens ook de aantekeningen opgevraagd, zodat ik deze met alle specialisten kon delen). Die had er verder geen verklaring voor. Nieuwe foto’s gemaakt. Daarop was dan alleen de ontsteking te zien rechtsonder en die moesten we maar goed in de gaten blijven houden. Die ontsteking zat er al jaren, dus dat zal wel loslopen. En verder alleen maar lof over het herstel.

Bij mij halfjaarlijkse controle bij de tandarts het hele verhaal ook weer uitgelegd. De tandarts nam alle tijd en vroeg of ik het goed vond om ook nog eens allerlei testjes te doen. Baat het niet schaadt het niet dacht ik zo. En bij een van de testjes schoot ik haast uit mijn stoel zo’n heftige pijnscheut gaf het. Dus toch nog maar eens een detailfoto. En daarop was duidelijk te zien dat er inderdaad nog steeds ontsteking zat onder de rechter onder kiezen, maar ook dat de wortels van deze kiezen door de orthodontie tegen elkaar aan waren komen te liggen. Dat was onwenselijk volgens de tandarts en haar advies was de achterste kies trekken. Deze was toch al als verloren opgegeven. Mijn tandarts zou dit bespreken met de ortho en haar advies daarin geven.

Bij de eerstvolgende afspraak bij de ortho enkel nieuwe draden en verder geen vervolg op de pijnlijke kies anders dan zo lang mogelijk laten zitten.

Ook bij de kaakchirurg hetzelfde advies. Voor het beugelen zou het het beste zijn om de kies zo lang mogelijk te laten zitten. Maar voor de ontsteking toch nog maar even een kuur, zodat de pijnklachten iig zouden verminderen.

Deze laatste afspraak vond plaats op vrijdag 30 september. Hoewel ik niet blij was met wederom een kuur, nam ik deze braaf, omdat ik toch nog steeds het vertrouwen in de specialisten niet kwijt was en hoopte op verlichting van de pijn. Die kwam zaterdag niet, en ook zondag geen vermindering van de pijn, net als dat er op maandag geen verbetering was.

Op maandagavond stond ik voor de spiegel om mijn elastiekjes te bevestigen voor de nacht en nadat de 4e door de badkamer vloog werd ik echt pisnijdig op mezelf. Ik ben toch niet debiel, ik bevestig nu al maanden het elastiekje op dezelfde manier waarom lukt het nu niet. Vergrootspiegel erbij, leesbril op, licht goed in spiegel laten schijnen en concentratie, dit moet toch gewoon lukken. Tot mijn grote schrik zag ik bij het bevestigen van het elastiek de achterste kies meedraaien, die zat helemaal los!!! Dat verklaarde iig waarom dat elastiek niet wilde blijven zitten.

Dinsdag meteen contact opgenomen met de kaakchirurgie, want een loszittende kies betekend ruimte voor troep die je niet goed kan schoonhouden en dus alle ruimte voor het verergeren van de ontsteking in plaats van herstellen. Die kies moest er rapido uit. De assistente wist mij te vertellen dat ik 17 oktober al een afspraak had staan en dat er tot die tijd geen ruimte meer was in de agenda’s. Toen was mijn geduld op….

Ik heb de lieftallige assistente te kennen gegeven dat ik ervan op de hoogte ben dat er dagelijks ruimte moet zijn voor spoedgevallen en IK BEN SPOED! Zij moest dit even overleggen met de kaakchirurg en belde me binnen een halfuur weer terug, dat er de volgende dag toch een mogelijkheid was.

Op 5 oktober lag ik dus bij de kaakchirurg in de stoel en na de eerste verdovingsprik dacht ik alleen maar, geef er nog maar een paar prikken bij, zodat ik heel lang van dit pijnvrije gevoel kan genieten. Toen pas drong het tot me door hoe de pijn eigenlijk al die maanden constant aanwezig was maar die inmiddels al zo normaal werd dat ik het niet meer als pijn registreerde. De kies ging eruit en de ruimte werd schoon gemaakt. En daarmee nam ik afscheid van de boosdoener, want de constante pijn is weg!! Wat een feest.

Nu nog het gevoel in mijn kin en onderlip herstellen en het beugelen afronden. Gisteren bij de maandelijkse controle positieve berichten gehad. De ortho is erg tevreden over de stand van het gebit. Nu kan het afbouwen van de elastiekjes beginnen. Vanaf nu nog maar 16 uur met de elastiekjes. En als alles volgens planning verloopt dan gaat de beugel er uiterlijk in februari uit. Nou dat is iets om naar toe te werken en naar uit te kijken.

Vanaf nu weer met een positief gevoel stapjes vooruit naar die stralende lach.