12. mei, 2022

Operatie stralende lach

Eindelijk was het dan zover, de grote dag was aangebroken. Ik had heerlijk tot 7.00 uur geslapen en was er klaar voor. Tot 8.30 mocht ik nog wat drinken. Botervliegje was al vroeg opgestaan, zodat ik niet watertandend naar haar ontbijt hoefde te kijken dus samen aan de thee was wel verantwoord.

Op de weg naar de auto was ik nog even heel handig in een drol gaan staan, hadden we de pech voor de dag in ieder geval alvast gehad. Ik moest om 10.30 uur inchecken maar we waren wat eerder. Smurf kwam nog even gezellig bij ons kletsen. En dan was het zover.

Melden bij de receptie, bandje meekrijgen en op naar de dag opname op de 4e etage. Smurf ging weer door naar haar werk, Botervliegje mocht wel nog even mee. Eerst een hoop vragen beantwoorden, waar Botervliegje regelmatig handig aanvulde en dan was het wachten geblazen. Om 12.30 was ik aan de buurt. Ik voelde me ontspannen (de mooie bloeddruk was het bewijs) en nadat Botervliegje afscheid van me had genomen, ben ik lekker op bed gaan liggen met mijn koptelefoon op en een ontspannen muziekje op mijn oren.

Ik kreeg alvast wat pijnstilling, vooral dat slokje water was zeer welkom. Om 12.00 trok ik het sexy operatiejurkje aan, dat aan de achterkant nare klittenbandstrips had, dus maakte ik het extra sexy door die lekker open te laten.

Om 13.20 begon de rit naar de OK. Daar kreeg ik mijn infuus, neusdruppels en verdere uitleg. Ook de kaakchirurg kwam bij me kijken hoe het met me ging. Een gezellig en vriendelijk team stond er om me heen, er hing een prettige sfeer. Nog even een bedwissel, een time-out (waarin gecheckt wordt of alles klaar ligt) en toen was het tijd voor mij om te gaan slapen. En geslapen heb ik. Om 18.30 werd ik wakker de operatie was geslaagd.

Terug op mijn kamer kwamen al gauw de vrolijke gezichten van Botervliegje en Smurf om de hoek met een mooie olifantenballon. Veel praatjes had ik nog niet, was nog enorm versuft.

Tegen de avond waren de andere patiënten op mijn kamer weg en had ik het rijk voor mezelf. Slapen was lastig. Vooral het rechtop slapen en de zware koelpakking om mijn hoofd maakten het moeilijk om echt goed in slaap te komen. Ook was het bloedheet op de kamer. Gelukkig gingen in de nacht de ramen open en koelde het heerlijk af. Zo kon ik onder invloed van de nodige pijnstilling toch wat korte slaapjes pakken. Roze olifanten heb ik overigens niet gezien, alleen die lieve blauwe die me vanaf het voeteind toelachte