14. jan, 2022

Een nieuw lichtpunt

Ik heb al enige tijd niets meer geschreven over de ontwikkelingen rondom mijn beugelproces. Niet omdat er niets te melden viel, maar omdat wat er te melden viel niet noemenswaardig was. Ik was de hele tijd in afwachting op nieuwe ontwikkelingen. En het negatieve gevoel dat daarbij hoort wilde ik niet steeds in een bericht terug laten komen.

Na mijn teleurstelling over de wachttijd bij de kaakchirurg heb ik mijn onvrede bij de Ortho aangekaart. Hij heeft alle begrip, maar helaas kan hij geen invloed uitoefenen op de wachttijden. Ook werkt hij al jaren naar tevredenheid samen met het Maasstadziekenhuis en heeft geen concrete ervaringen met andere kaakchirurgen. Maar hij zou eens informatie gaan winnen en hopelijk een verwijzing kunnen verzorgen naar een ander ziekenhuis.

En dat heeft hij zeker gedaan. Binnen 2 weken kreeg ik een telefoontje dat ik een verwijsbrief kon verwachten voor het Ikazia ziekenhuis. Met de feestdagen in het vooruitzicht ging ik ervan uit dat ik aan het begin van het nieuwe jaar wel een afspraak kon krijgen. En dat is inderdaad gelukt.

Vandaag heb ik kennis gemaakt met de kaakchirurge. Ik had wat recensies bekeken op zorgkaartnederland.nl, en die waren zeer wisselend. Van zeer lovend tot heel slecht. Dat hielp natuurlijk ook niet bij de beeldvorming en vooral de slechte recensie voert dan de overtoom. Dus ik had me voorgenomen om op mijn gevoel te vertrouwen, deze eerste kennismaking was dus van groot belang.

En mijn eerste indruk was erg goed. Ik heb een heel fijn gesprek gehad met de kaakchirurge en haar team. Ik mocht beginnen met het vertellen van mijn eigen verhaal en hoe ik bij het Ikazia terecht ben gekomen, welke hick-ups ik onderweg ben tegengekomen. Ik heb daarin ook eerlijk aangegeven dat dit voor mij enkel een eerste kennismaking is om mijn opties goed te kunnen beoordelen en daaruit mijn keuzes te maken.

Vervolgens heeft de kaakchirurge via een animatie (eindelijk een stukje visualisatie waar ik al eerder om gevraagd heb maar niet gekregen, omdat deze volgens de kaakchirurg van het Maasstadziekenhuis valse verwachtingen zou wekken) heeft ze me iedere stap van de operatie laten zien en toegelicht. Daarnaast vond ik haar aanpak zoveel persoonlijker. Vragen naar mijn mening, mijn wensen, maar ook mijn bedenkingen en mijn gevoel.

Gedurende het gesprek zijn er vele foto’s gemaakt en heeft ze de stand van mijn gebit beoordeeld en besproken. Ook het model dat ik van de Ortho had meegekregen heeft ze in haar verhaal gebruikt. Al met al had ik veel meer concretere informatie gekregen dan bij mijn laatste bezoek aan de kaakchirurg.

Ik heb aangegeven dat ik ook een overleg heb staan met de kaakchirurg in het Maasstad. Bij mijn laatste contact, net voor de kerstvakantie, wist de secretaresse, diezelfde onvriendelijke dame als eerder, mij te vertellen dat ik inmiddels op plaats 38 was beland, hoe het kwam dat er nu plotseling sinds september nog 10 personen voor mij waren en of er in de tussentijd dan helemaal geen operaties zijn gevoerd, reageerde ze heel kinderachtig alsof ik niet snapte dat Corona ook in het Maasstad zijn gevolgen had. Bij gods gratie heb ik dan toch een afspraak kunnen plannen zodat ik geïnformeerd kon worden door de kaakchirurg. Deze afspraak ga ik afzeggen. Want mijn beslissing is duidelijk, mijn keuze gaat uit naar de kaakchirurge van het Ikazia.

In het voorjaar ben ik aan de beurt. Een concrete datum komt nog, voorafgaand moet er eerst een aanvraag gedaan worden naar de verzekering en er moeten afspraken gepland worden bij de anesthesie, de pijnpoli en een “proef”-operatie om de details vast te leggen, zodat alles goed voorbereid kan worden voor de operatie.

WOW….. nu ik dit opschrijf gaat het wel een beetje kriebelen van de zenuwen. Gaat het dan nu echt gebeuren? Ik hoop dat ik nu met regelmaat echte ontwikkelingen met jullie kan delen en dat de eindstreep dan nu eindelijk in zicht komt.