12. nov, 2021

Waar ligt de grens

In april 2019 begon ik aan een avontuur. Dat avontuur zou volgens een plan dat door professionals was opgesteld, een orthodontist en een kaakchirurg, verlopen. Dat plan was 1,5 jaar beugelen, een kaakoperatie en aansluitend nog een keer een half jaar beugelen. Dat tijdspad ligt nu ruim achter mij, maar het eindstadium is voor mij nog steeds niet in zicht.

Hoe kan dat nou, hoor ik je denken. Nou ook ik zou daar wel eens een antwoord op willen. Tuurlijk ook mijn avontuur heeft door Corona wat vertraging opgelopen, de orthodontisten waren immers ook enkele maanden gesloten en voor de OK’s is er een flinke inhaalslag te slaan. En in eerste instantie wil ik helemaal niet vooraan staan om te roepen: “Wanneer ben ik een keer aan de beurt?”, want er zijn vele anderen die een levensreddende operatie nodig hebben, dus ik moet niet zeuren met mijn corrigerende operatie. Nee ik zeur ook niet, maar ben het inmiddels wel zat. Mijn eindstreep wordt steeds verlegd en ik voel me als die ezel met die wortel waar hij steeds niet bij kan. En ik kan je zeggen dat voelt niet goed!

In mijn laatste bericht was ik hoopvol. Na mijn overleg met de kaakchirurg en een voorspelling van een halfjaar wachttijd had ik me neergelegd bij de zoveelste vertraging. Omdat mij verteld was dat ik 3 maanden voor de operatiedatum bericht zou krijgen, werd ik inmiddels wel nieuwsgierig naar die datum. Ik had bij de ortho gevraagd of het zinvol en gangbaar is om eens naar de kaakchirurg te bellen en die zei: ”Jazeker, je kan altijd bellen.” Dus dat heb ik gedaan.

De eerste keer was de secretaresse niet meer bereikbaar, dus ik heb het de dag erna nog een keertje geprobeerd. Vol enthousiasme legde ik uit waarom ik belde en dat werd direct tenietgedaan door een zéér onvriendelijke dame. Ten eerste is het onmogelijk dat patiënten 3 maanden van tevoren geïnformeerd worden. Okay…. Ik heb deze informatie bij mijn laatste bezoek bij de kaakchirurg meegekregen en niet zelf verzonnen. Nou dan was ik dus foutief geïnformeerd. Maar prima ze kon wel even kijken. Na een korte stilte op de lijn, kwam de secretaresse terug aan de telefoon met de mededeling dat ik nummer 28 ben……………

Na een stilte, wat voor mij duidelijk maakte dat ze niet uit zichzelf met aanvullende informatie zou komen, vroeg ik wat dat precies betekent. Nou dat ik op z'n vroegst in de zomer volgend jaar een keer aan de beurt zal zijn. Ik vroeg of ze een grapje maakte, retorische vraag natuurlijk, want in het hele gesprek was er nog geen spoortje humor te bekennen. Nee zeker niet, tel maar uit, zei ze. Er worden maandelijks 3 tot 8 kaakoperaties uitgevoerd. Dus ten tweede de belofte van een half jaar was nergens op gebaseerd.

Dit was het moment waarop ik een beetje kribbig werd. Nog meer dan een halfjaar geduld opbrengen. Ik geloof niet dat ik dat zie zitten. Ik vind dit onacceptabel. Hier ga ik niet mee akkoord. De secretaresse had geen opbeurende woorden voor mij, waarop ik het gesprek heb beëindigd met een gefrustreerd gevoel.

Als ik de nieuwe rekensom nu maak (met de meest optimistische insteek) betekent dit dat ik eind 2022 een keer van die beugel af ben. Dat betekent een verdubbeling van de doorlooptijd. Maar ook een flinke smak geld extra, want ja die maandelijkse controle blijft natuurlijk gewoon doorlopen. Maar buiten dat, nog ruim een jaar doorlopen met wondjes in mijn mond. Nog ruim een jaar niet normaal kunnen eten. Nog ruim een jaar gefrustreerde darmen omdat ik het eten niet fijn kan kauwen. Dit moet anders kunnen!

Mijn hoop had ik gevestigd op de ortho. Maar het zal me eens meezitten. Helaas is mijn ortho tot 22 november door omstandigheden niet beschikbaar……

Mijn eerstvolgende afspraak stond al op 26 november gepland, dán ga ik met de ortho aan tafel en hoop ik dat hij met betere mogelijkheden komt. Want heel eerlijk ik ben er helemaal klaar mee. Ik wil eindelijk genieten van die stralende lach!