13. apr, 2021

Patience

Mijn geduld wordt aardig op de proef gesteld. Bij iedere controle, sinds mijn januari blog, denk ik, nu is het dan zover en krijg ik eindelijk te horen dat we door kunnen naar de volgende fase, en steeds weer is dat niet het geval. Ook wordt me niet duidelijk gemaakt hoe lang nog en dat begint inmiddels te frustreren.

Toen we het behandelplan bespraken, hadden we het over 1,5 jaar beugelen, de kaakoperatie en aansluitend nog een half jaar beugelen. Dat is nu 2 jaar en 4 maanden geleden. Een klein beetje vertraging zullen we maar zeggen.

En waar ik over het algemeen altijd positief gestemd ben, ben ik er op dit moment vooral klaar mee. Klaar met het feit dat ik al 2 jaar en 4 maanden met wondjes in mijn mond en op mijn lippen rondloop. Klaar met het feit dat ik al 2 jaar en 4 maanden niet normaal kan eten. Ik hou van eten en ik wil er weer van kunnen genieten. En daarnaast wil ik mijn voeding goed kunnen kauwen, want ook mijn darmen zijn er inmiddels klaar mee, ik wil dat mijn spijsvertering weer op het juiste level komt en weer kilo’s kwijtraken. Ik wil weer in een appel kunnen bijten in plaats van een kinderbordje met appelstukjes.

Ik word er onrustig en ongeduldig van.

Bij de laatste controle afgelopen week is er weer een 3D scan gemaakt (zie afbeelding). Ik ben dus nu in de veronderstelling dat bij de volgende afspraak in mei het vervolgtraject besproken wordt. Ik heb me in ieder geval voorgenomen niet de deur uit te lopen bij de ortho voordat ik duidelijkheid heb in welk stadium we zitten. Ik heb eigenlijk al veel te lang braaf en geduldig gewacht. Ik wil actie en anders duidelijkheid waarom er nog meer vertraging noodzakelijk is.

En boven alles wil ik mijn mooie gebit eindelijk eens kunnen laten zien.