The summer is magic

De zomervakantie is nog in volle gang. Voor mij zit de vakantie er jammer genoeg alweer op. Maar door het mooie weer zit ik nog wel in die zomerse vibe. En die mag voor mij voorlopig nog wel even aanhouden.

Ook dit jaar vakantie for two. In januari al met Kabouter besproken waar de reis dit jaar naar toe zal gaan. Ze had 2 duidelijke eisen: Roompot en Duitsland. Nou dat vereenvoudigde de zoektocht. Resultaat Ferien- und Golfresort Cochem.

Ik had in de weekenden en de week voor vertrek een tikkie te veel op de kalender staan. "Dat gaat de nodige stress opleveren" ging er regelmatig door mijn hoofd. Nou dat viel uiteindelijk reuze mee. Kabouter was het weekend bij haar vader en met de verschillende afstreeplijstjes bij de hand heb ik op mijn gemakkie alles ingepakt. Naar mijn gevoel dus no stress. Of mijn omgeving die mening deelt laat ik maar in het midden.

Met de wagen volgeladen alsof we maanden van huis zijn of met 5 in plaats van 2 personen op vakantie gaan, vertrokken we. Op weg naar ontspanning, plezier en mooie ervaringen en ontmoetingen.

En dat alles hebben we gevonden. Samen spelletjes spelen, lezen, manadala’s kleuren en tekenen. Uitstapjes in de prachtige omgeving. Dansen in de minidisco. Leuke en mooie gesprekken met mooie mensen die we hebben mogen ontmoeten.

En grenzen verleggen.....Visualiseer een moeder met enorme hoogtevrees in de Sesselbahn naar een hoogte van 255 meter. Gewoon vooruitkijken en genieten van het prachtige uitzicht en de diepte onder je negeren. Ik zeg het je, het is te doen.

Op z’n 20 minuten wandelen, lees stijgen op sneakers (eh ja Papski met zo goed als geen profiel), van het bergstation ligt dan als beloning het Wild- und Freizeitpark Klotten. Een combinatie van attractiepark en wildpark. Volgens Kabouter het beste om te beginnen met de attracties. En waar ik me voorheen kon verschuilen achter het feit dat Kabouter nog te klein is om in diverse attracties te mogen, was dat met de minimaal vereiste lengte en leeftijd geen optie meer. Ik moest eraan geloven.

Nummer 1 de Schlauchbootwasserrutsche. Een glijbaan met een hoogte van 40 meter in een rubber bootje naar beneden, grapje zeker. Nope Kabouter was bloedserieus. Dus met de rugzak op mijn rug de trap beklimmen. Het zweet stroomde mijn rug naar beneden en niet alleen vanwege de hitte kan ik je vertellen. Nadat we plaats hadden genomen in het bootje, kregen we de instructie met één hand het hoedje vasthouden, die we op hadden tegen de brandende zon, en met één het bootje vasthouden. Ik kwam dus duidelijk een hand tekort om mijn Kabouter vast te houden. En daar gingen we. Het duurde maar enkele seconden, maar geloof me heel Klotten heeft gehoord dat wij van de Schlauchbootwasserrutsche gingen. En eerlijk...het gaf een kick, dus op naar de volgende attractie.

Nummer 2 de Wildwasserbahn zum Rittersturz. Met 75 km per uur over een lengte van 240 meter vanaf 25 meter hoogte gelanseert worden met als kers op de taart een golf verkoelend water over je heen. Okay ook deze oogde vanaf een afstand heftiger en nu we er toch zo lekker inzitten, geen tijd om op te drogen, meteen door naar...

Nummer 3 de Heisse Fahrt. Met 60 km per uur over een lengte van 550 meter van de ene naar de andere bocht geslingerd worden. Ik zeg je geef mij de Python maar, daar verlies je tenminste niet elk gevoel van richting. Ik was totaal de weg kwijt. Ik was er klaar mee. En meevallertje voor mij, Kabouter ook. Tijd om de dieren te bezoeken.

Het prachtig aangelegde terrein bood zoveel moois en na een heerlijke wandeling was het tijd om weer richting Sesselbahn te gaan voor de afdaling. Enig protest van Kabouter, er waren namelijk nog zoveel attracties die we niet hadden gedaan. Om niet de laatste rit naar beneden te missen, mocht Kabouter nog 1 attractie kiezen waar ze alleen in kon. En haar keuze viel voor de Wildwasser Rondell. Rondjes draaien met als belangrijkste taak sturen om de waterval te ontwijken. Er moet echt iets mis zijn geweest met dat stuur, want bij elke ronde kwam Kabouter precies onder de waterval terecht, volle lading. Als een verzopen katje stapte ze op me af. Jullie begrijpen dat 20 minuten afdalen met soppende sneakers geen optie was. Dus eerst maar even de boel laten drogen onder het genot van een patatje. Hallelujah voor de zon.

En ik moet jullie ook vertellen over de rit naar de Reichsburg in Cochem. Botervliegje kwam ons bezoeken en Kabouter en ik hadden bedacht dat we die dag samen het kasteel gingen bezichtigen. Dus Truus aangezet (zo noem ik Google Maps om verwarring te voorkomen) voor de route. We waren al een paar keer Cochem ingeweest dus peace of cake. Tot het moment dat we een straat werden ingestuurd die me aan het twijfelen bracht, was dit echt de bedoeling. Dus in z’n achteruit om te controleren of ik misschien een bordje over het hoofd had gezien. Nee, dit was de juiste richting. Are you kidding me! Wie verzint het om een smalle weg open te stellen voor auto’s met shoppende toeristen, winkelstalletjes en tegemoetkomend verkeer, naar een van de grootste bezienswaardigheden van de stad. Okay lets do this.

Met Botervliegje naast me die me aanwijzigingen gaf, wachtende toeristen vriendelijk toesprak en Kabouter ondertussen ook nog geruststelde kwamen we met passen en meten op de eindbestemming aan. Ik kletsnat van het zweten. Terwijl ik nog even aan het afkoelen was zagen we tot onze verbazing een Shuttlebus de parkeerplaats oprijden, formaatje RET. Onmogelijk dat die bus via dezelfde route boven is gekomen. Die past niet eens door de straatjes. Dus de strategie voor de terugreis was snel bepaald, terug rijden we achter de Shuttlebus aan. Na de rondleiding door het prachtige kasteel en het genot van een heerlijk stuk taart, liepen we richting parkeerplaats. Op dat moment kwam er ook net een Shuttlebus aan. Lucky us. Dus rap de auto in en erachteraan. En ja hoor...deze nam een compleet andere route. Bedankt Truus voor deze bijzondere ervaring.

Ik kan nog wel even doorgaan met schrijven over:

• Ons huisje met een wat sombere inrichting, waar we weinig van hebben gezien, omdat we alleen maar buiten hebben gezeten;
• De sauna in het huisje zonder gebruiksaanwijzing, maar die ik uiteindelijk toch aan de praat kreeg;
• Kabouters duikskills met duikbril en duikring;
• Wie de mooiste handstands in het water kan maken;
• De cheeseburger met een broodje dat zo hard was dat je er een ruit mee in kon gooien;
• Op het picknickkleed liggend kijken naar de bloedmaan en de eindeloos vele sterren aan de hemel;
• Het logeerpartijtje van Pop en mijn reserve dochter;
• Dirndls passen voor de foto om er vervolgens achter te komen dat het verboden is om foto’s te maken;
• Klimmen op de toren van de ruïne Winneburg om van het prachtige uitzicht te genieten;
• De les dat knuffelen met een wesp niet echt handig is;
• De verworven artiestennaam van Kabouter...Michos;
• Een paar slapeloze nachten door een Kabouter die een heel bos aan het omzagen is;
• Het speelplezier van Kabouter met de vele kinderen die ze heeft ontmoet;
• De BBQ met onze lieve buren op de laatste avond;
• Het vertrekontbijt met ons straatje.

Maar dan wordt het een boek in plaats van een blog.

Met een glimlach op mijn gezicht denk ik terug aan een fantastische vakantie. We hebben weer een hoop tegeltjes toegevoegd aan mijn memory lane.