Automonteurtje 2

Tijd voor winterbanden. Normaal doe ik daar niet zo spastisch over, want wanneer hebben we hier in Nederland nou voor het laatst een echte winter gehad? Maar dit jaar kan ik er niet onderuit aangezien Mushka, Botervliegje en ik volgende week de kerstmarkt in Münster bezoeken en winterbanden rond deze tijd van het jaar verplicht zijn in Duitsland.

Dus dan komt het beslissingsmoment. Zelf die winterbanden eronder zetten, zoals mijn stoere Botervliegje dat ieder jaar doet. Of heel decadent naar de garage en door een paar met smeer besmeurde, maar altijd zo gezellige en grappige monteurs, mijn Jewel van nieuwe winterschoenen laten voorzien. En ja Papski, met goed profiel.

Ik kies voor optie 2. En zeker niet uit gemak, nee, ik wil zeker weten dat de winterbanden die ik nog heb liggen voldoende profiel hebben, mijn remmen goed na laten kijken en mijn ruitenwissers mogen ook nog even vervangen worden.

Nou dat was een wijze beslissing! Profiel onvoldoende, dus 2 paar nieuwe winterschoenen, remschijven ver ingesleten, aan vervanging toe en idem de remblokken. Dat worden een paar glaasjes Glühwein minder in Münster, maar alles voor de veiligheid. Telefoonnummer achter gelaten, zodat ik kon worden gebeld wanneer Jewel klaar is, en ook makkelijk om me vanavond nog even te bellen voor een afspraakje, wat een goede grap.

Aan het einde van de dag mag ik Jewel weer ophalen. Zomerbanden liggen al netjes in de achterbak. Even afrekenen, nog een paar hilarische grappen van de monteurs en ik weer blij dat ik rij. Het geklapper dat ik hoor wijt ik aan de wielen die in de achterbak liggen, morgen verholpen wanneer ik ze uit de auto heb gehaald.

NIET DUS!!! Tijdens het rijden een rateltje, bij heuveltjes en kuiltjes een rammeltje en wanneer ik rem...tja geen idee hoe ik dat geluid moet omschrijven, maar zeker niet zoals het hoort.

Dus hup, terug naar de garage. Waar ik met een vriendelijke lach wordt ontvangen, wanneer ik vertel dat ik plotseling een auto met muziek heb. Ik leg uit wat ik hoor en het remgeluid doe ik voor het gemak even na. De grappige monteur laat me het geluid een paar keer herhalen, echt een giller. Kabouter lacht om het hardst.

De brug weer op en wij mogen lekker aan de koffie cq warme choco, terwijl de monteur de winterschoenen er weer afhaald.

Na een klein half uurtje komt de monteur vertellen dat de auto moet blijven staan, ik kijk hem met grote ogen aan, grapje, ik pis haast in mijn broek van het lachen. Nee hoor hij is klaar. Het lag aan de nieuwe schijven, moesten een beetje opgeschuurd worden, veel voorkomend dingetje bij nieuwe schijven.

Van buiten lach ik de monteur vriendelijk toe en geloof hem. Van binnen denk ik sukkel! Goed ik ben blond en een vrouw zonder enig verstand van autotechniek, het schurende geluid bij het remmen okay, maar de overige geluidjes die mijn Jewel maakte... neem lekker een ander in de zeik. Maar goed. Jewel klinkt weer als vanouds en ik ben uiteindelijk tevreden.

Wat me wel echt stoort is het feit dat je als vrouw bij een garage niet serieus genomen wordt. Altijd grapjes tegen het randje. Hoe moet ik er dan nog op vertrouwen dat ze me financieel niet ook in de maling nemen. Maar ik vertik het dergelijke zaken onder begeleiding van een man te moeten doen. Ook onafhankelijke vrouwen moeten hun auto’s met vertrouwen voor een onderhoudsbeurt weg kunnen brengen.

Dus de volgende keer gaat dit blonde vrouwtje gewoon weer zelf, in de hoop dat het nu wel in 1 keer goed gaat. Want wat zeggen ze ook alweer? 3 Keer is scheepsrecht, de aanhouder wint, enzovoort, enzovoort.