Roken is zo...III

Dom!

Je raadt het al, stoppoging, ik heb geen idee op hoeveel ik nu sta, is wederom mislukt. Wat begon als 1 sigaretje bij een drankje, naar gezelligheidsroker, eindigde weer in roken wanneer ik er trek in had. Iedere dag dus.

Zwak? Jazeker, enorm zwak! En met een verstoord zenuwstelsel eerder dom om te roken. En zelfs dat is voor mij bij de laatste poging geen stok achter de deur geweest. Ik snap het zelf ook niet.

Ik zou dit stuk natuurlijk niet schrijven, wanneer ik niet aan een nieuwe poging begonnen ben. Gisteren rond 12.00 uur mijn laatste sigaret gerookt. En tot nu toe gaat het me redelijk af. Zorgen voor voldoende afleiding werkt prima. Tijdens het werk ook geen moeite, is overigens geen kunst, ik rookte toch al niet onder werktijd. En qua eten snaai ik tot nu toe nog niet. Gaat ook niet gebeuren, ik zit namelijk net zo lekker in een neerwaardse spiraal wat betreft mijn gewicht.

Aanleiding om maar weer een poging te wagen is deze keer solidariteit naar Pop. Zij wil (lees moet) sparen en haar grootste bezuinigingsmogelijkheid is de aankoop van sigaretten te staken. In het kader van samen gaat dat beter, doe ik mee. We hebben de afspraak STOP te zeggen tegen elkaar wanneer de emoties op hol slaan. De praktijk moet nog uitwijzen of dat werkt, of juist de emoties oncontroleerbaar maakt.

We gaan er dus vol goede moed tegenaan. Om zowel van die rotverslaving af te komen, als geen kilo aan te komen en een mooie spaarpot op te bouwen. Genoeg uitdagingen zou ik zeggen, maar ja, wat is het leven zonder uitdagingen.

Opmerkingen