Bedgenootjes

Alleen in een groot bed is ook maar alleen. En als ik terugdenk heb ik nog nooit alleen geslapen. En nee dan heb ik het niet over een partner, een minnaar of een one-night-stand. 

Waarschijnlijk zijn er velen die denken dat het gek of raar is, maar ik denk dat er even zo velen zijn die, net als ik, vast bedgezelschap hebben.

Ik wil jullie voorstellen aan Willy en Lucky.

Willy deelt het langst met mij het bed. Willy kreeg ik toen ik 5 jaar oud was van de inmiddels overleden broer van Mushka. Ik kan me het moment dat ik hem kreeg helaas niet meer herinneren. Een tijdje geleden vond ik bij mijn ouders een foto waarop was vastgelegd dat ik Willy kreeg waardoor de foto die herinnering werd. Hij heeft al verschillende bezoeken aan de poppen/knuffeldokter moeten ondergaan, maar is verder nog in topvorm. Voor zover ik me kan herinneren ligt hij sindsdien bij mij in bed. Hij is mijn beschermbeertje en daarom altijd aan mijn zijde als ik slaap (voor de beeldvorming eerder aan het hoofdeinde).

Lucky kreeg ik van Mushka toen ik als puber verscheurd was van liefdesverdriet. Ontroostbaar als ik was, kwam Mushka me opvrolijken en vertelde me dat ik het geluk heus wel weer zou vinden en ze me met dit geluksvarkentje al een klein beetje dichter bij het geluk wilde brengen. Sindsdien zitten Willy en Lucky gebroederlijk naast elkaar in mijn bed.

In de weekenden wanneer Kabouter bij mij is en in de ochtend knus bij me in bed kruipt, beleven we met z'n viertjes hele avonturen. Gaan we op reis, spelen we in een speeltuin, gaan we schatzoeken, gaan we bij elkaar op ziekenbezoek, net wat onze fantasie voor nieuw avontuur bedenkt.

Ik ben van mening: you're never too old for a teddy bear.

Opmerkingen