Quality-time

Er komt een moment dat je als kinderen denkt: " Wat moet je je ouders nou nog geven voor vader- en moederdag?" En daar liepen Frutsel, Botervliegje en ik een aantal jaren geleden ook tegenaan. Nog meer grappige beeldjes, mooie planten, heerlijke vruchten, foto's van de gezinnen, bedels? Genoeg is genoeg, niemand wordt daar uiteindelijk blij van. Maar niets geven is ook geen optie, want vader- en moederdag kan je niet zomaar aan je voorbij laten gaan. Een dag waarop ze nog eens extra, ja extra, want dat moet je dus niet alleen op vader- en moederdag doen, in het zonnetje worden gezet. Even extra vertroetelen, omdat ze het verdienen.

Lang hebben wij niet over een cadeau hoeven nadenken. Unaniem besloten we dat het mooiste cadeau voor Papski en Mushka Quality-time is. Dus papa- en mamadag was geboren met de vaste verdeling in de ochtend een mooi wandeling met Papski en aansluitend lunchen en in de avond culinair samen zijn met Mushka onder het genot van een drankje en de door ons bereidde voor-, hoofd- en nagerechten.

Met dit besluit gingen we ook meteen enkele uitdagingen aan. Maar gelukkig schrikt ons gezin daar niet van terug en gaan we die graag aan op onze eigen creatieve manier.

Uitdaging 1:
Het plannen van een datum. Aangezien we allemaal niet bij elkaar om de hoek wonen en een druk leven hebben, ons werk, gezinnen en veel hobby's, vergt het plannen van een datum enige afstemming. Uit ervaring hebben we geleerd dat begin oktober altijd prima te plannen valt en ook het weer nog de beste kansen biedt. En daarom leggen we inmiddels jaarlijks het eerste weekend van oktober hiervoor vast.

Uitdaging 2:
Een mooie, interessante en vooral nieuwe wandelroute uitkiezen. Lang leve internet, want op die manier kan je vooraf al goed bekijken of een wandelroute aan al onze eisen voldoet. We willen graag diversiteit in de omgeving, niet te ver rijden vanaf ons startpunt en er moet wel een lunchlocatie in de buurt of op de route zijn.  Op de dag heeft de wandelroute overigens andere uitdagingen. Want hoe we het ook voor mekaar krijgen. Jaarlijks gaat er wat mis in het volgen van de route aanduidingen. Wij geven uiteraard nooit de schuld aan de organisaties die verantwoordelijk zijn voor de aanduidingen, aangezien wij onze verantwoordelijkheid hierin nemen. Wij hebben wandelroutes al eens achterstevoren gelopen, kilometers aan toe gevoegd (overigens prachtige toevoegingen, hadden we best als tip aan de organisaties door kunnen geven), spontane overgangen naar andere wandelroutes gemaakt en afgelopen weekend hebben we de route bijna 2 keer gelopen. We wijten het verstrooide wandelgedrag aan het voeren van mooie gesprekken en het genieten van de omgeving.

Uitdaging 3:
De culinaire invulling van de avond. Het verdelen van de gangen verloopt altijd in harmonie. Wie het eerst roept mag kiezen en de rest volgt, dat gaat eigenlijk prima. Maar dan wil je natuurlijk wel een bijzondere, verrassende en vooral lekkere gang op tafel zetten. En, ik heb geen idee waarom, maar onderling willen we elkaar ook verrassen en dus is er geen enkele sprake van enige afstemming over de gangen. Het grappige is, dat gaat altijd goed. Gangen passen bij elkaar, variatie genoeg. En terwijl de een zijn/ haar gang staat klaar te maken in de keuken zijn de andere twee heerlijk aan het kletsen met Mushka.

Deze dag is voor mij heel waardevol geworden. Je voert samen eens andere gesprekken. Je bent weer even als gezinnetje bij elkaar. En na afloop voelt het steeds weer als een prachtig nieuw hoofdstuk voor het familieboek. Een familie waar ik trots op ben en ik me gezegend voel er deel van te mogen uitmaken.

Opmerkingen