Lille

Op uitnodiging van mijn werkgever heb ik samen met zo'n 220 collega's en wederhelften een weekend lang Lille mogen ontdekken en beleven.

Eens per 5 jaar maakt het hele bedrijf een jubileumreis. En voor mij was dit de eerste keer. Ik had er al veel van gehoord. Want iedereen die al eerdere jubileumreizen hadden meegemaakt, waren vol van verhalen over de voorgaande edities. Dus ik had hoge verwachtingen. 

Op donderdag avond, nadat ik mijn rondje had gedaan voor de uitnodigingen van Burendag, nog even snel mijn koffertje ingepakt. En, wat een verademing, zonder enige stress. Kabouter bleef al een nachtje eerder bij haar vader slapen en de rest van het weekend ook. En Poppetje die is oud genoeg om een weekendje alleen thuis te zijn. Dat vonden we op die leeftijd toch allemaal gaaf. Dus met een gerust hart was ik op vrijdagochtend klaar voor vertrek.

Met 3 touringcars vertrokken we richting Lille. Onderweg zat de stemming er in mijn bus al snel in en werden er zelfs ouderwets kinderliedjes gezongen. Met enige zorg toch nog even bij mijn collega gecheckt of we onze kinderen wel echt thuis hadden gelaten, maar al gauw gerustgesteld, want het kinderliedjeskoor bestond enkel uit vrolijke collega's.

Een tussenstop gemaakt bij de indrukwekkende Scheepslift van Strépy-Thieu. Wat voel je je dan in zo'n enorm bouwwerk klein. Met een hoogteverschil van 73 meter, waar ik me zo uit de losse pols geen voorstelling van kan maken, maar als je dan daadwerkelijk in de lift zit je realiseert hoe hoog dat is. Een bijzondere ervaring.

Na de tussenstop weer door richting Lille waar een hotelkamer voor mij gereserveerd was in het Suite Novotel Lille Europe. Kamer 1103, "penthouse" rechtsboven in de hoek. Een kamer voor mij alleen. Met een heerlijk 2-persoons bed en een badkamer met douche en bad. HEMELS!! Ook stond er een bankje in mijn kamer. Alleen was dat bankje opgemaakt als bed. Als logeerbed? Of om de beddendans te doen? Ik weet niet welke verwachtingen men van mij had bij het opmaken van het logeerbed, maar een weekend weg met collega's lijkt mij niet het juiste moment om te daten. En voor een on-night-stand maakt toch niemand gebruik van een logeerbed, toch? Zou er een onverwachte gast zich aandoen? Nou wat de reden ook was, er ontstond snel een grap onder de collega's, waarbij elke avond gevraagd werd wie er bij mij ging logeren.

Het weekend had een vol programma. Fietstocht door Lille, fietstocht en museumbezoek in het In Flanders Field Museum in Ieper, Paintball als afsluiter op de maandag. En elke avond als afsluiting van de dag een diner in Restaurant Omnia. Lange gedekte tafels en mijn missie was mengen en collega's leren kennen. Iedere avond heb ik me ergens anders tussen gepropt en heerlijk zitten kletsen met bekende en minder bekende collega's onder het genot van een heerlijk diner en wijn. Veel wijn. Op de tafels stonden de flessen al klaar en werden steeds aangevuld wanneer ze leeg waren en zo ook mijn glas. De bodem van mijn wijnglas bleef steeds buiten zicht. Ik kan jullie niet vertellen hoeveel ik in dat weekend gedronken heb, maar ik kan jullie verzekeren dat het ver boven mijn standaard weekend drankconsumptie uit kwam. Ik voelde me weer even student. Van vrijdag tot en met zondag lekker drinken (okay in mijn studententijd was dat donderdag tot en met zondag). Het werd ook iedere avond wat later dan gewoonlijk. Want tja, je bent nou eenmaal niet ieder weekend in Lille, dus ook het nachtleven beleven hoort daarbij. En door het strakke weekend schema zat uitslapen er niet in. Maar, met kleine oogjes en een rauwe-ik-heb-te-weinig-geslapen-ochtendstem zat ik iedere ochtend keurig op tijd aan mijn ontbijt, klaar voor de dag die ging komen. Je kon precies zien wie er op normale tijden onder de wol waren gekropen en wie tot de vroege uurtjes waren doorgegaan. Maar niemand zat te mopperen, iedereen was opgewekt. De woordgrappen waarmee de nachten werden afgesloten, startten de ochtenden weer met een lach. 

Op zaterdagmiddag hebben we allemaal vrij. We mochten van 12.30 tot 18.30 uur helemaal zelf invullen. De een ging shoppen, de ander site-seeing, of even bijslapen, net waar men zin in had. Ik besloot eerst een rondje winkeltjes te doen. Toch altijd leuk om een kleinigheidje voor de meiden mee te nemen en tijdens de fietstour had ik al wat veelbelovende boutiquejes gespot. Ik was redelijk snel geslaagt dus deel twee van de middag kon van start. Ik liep wat door Lille en probeerde zoveel mogelijk de hoofdstraten te vermijden. Kleine straatjes in die prachtige gebouwen geheimhouden. Heerlijk om op deze manier Lille te ontdekken. Onderweg haalde ik een broodje en een flesje water en al wandelend genoot ik van mijn eenvoudige lunch.

Na een tijdje hadden mijn voeten geen zin meer in nog meer kilometers en besloot ik terug te gaan naar het centrale plein van de stad Lille Place du Général-de-Gaulle/Grande Place. Midden op het plein staat het La Colonne de la Déesse. Een gigantische fontein met daarin een hoge sokkel en daarop een beeld van een Godin. Ik zocht een vrij plekje op de rand en verdwijn met mijn muziek op mijn oren en mijn schrijfboekje en pen in de hand in mijn eigen wereldje.

Ik zat nog geen 5 minuten en er stonden 4 kinderen voor mij. Van de leeftijd tussen de 3 en de 8 jaar. Twee jongens en twee meisjes. Met grote ogen kijkend naar mijn kipwrap. Smerige toetjes, vieze kleding in de verkeerde maten. Ik keek ze aan, schudde kort mijn hoofd en draaide ze de rug toe. Jeetje wat maakte dat beeld me verdrietig. Dat jongetje  met die grote bruine kijkers en dat schattige lachje is van Kabouters leeftijd. Als ik weer opkijk staan ze bij een tafel aan het terras waar de bezoekers hun borden niet hebben leeggegeten. Uit het niets wordt het oudste meisje in haar nek gegrepen. Ik kan niet verstaan wat er tegen haar gezegd wordt, maar de vrouw kijkt boos en het meisje knikt voor de show en draait in de tussentijd met haar ogen naar het drietal dat op een afstandje staat te kijken en een beetje lacherig doen. Wat de vrouw zegt lijkt geen indruk op het meisje te maken. En inderdaad, zodra het meisje wordt losgelaten rent ze al scheldend en middelvinger opstekend richting het drietal dat enthousiast meedoet. Wat zal er van deze kinderen terechtkomen? Ik ben bang dat dat niet veel zal zijn.

Die middag heb ik vele uren doorgebracht aan de fontein. Mensen bekeken, teksten geschreven, muziek geluisterd, een praatje gemaakt met mijn steeds wisselende buren en genoten van het heerlijke weer in een prachtige stad.

Inmiddels ben ik weer bijgekomen van het weekend. Heb al vele foto's van collega's mogen bekijken, ik weet dat sommige foto's in privé collecties verdwijnen, en samen nagenoten van heerlijke ontspannen dagen. Mooi om te zien hoe je met zo'n grote groep verschillende mensen een weekend lang kan genieten in harmonie. En mijn collega's die vol van verhalen waren over de vorige edities hebben niets te veel gezegd. Het weekend heeft aan mijn verwachtingen voldaan.