Stilte

Wat is het stil in huis. Poppetje heeft de komende weken vol gepland met allemaal leuke activiteiten, wat betekend dat ik haar maar weinig zal zien. En Kabouter... Een van de gevolgen van co-ouderschap is het delen van de vakanties. Dat is nu dus aan de orde. Kabouter is de komende 3 weken bij haar vader. Zoals het hoort, want haar vader heeft net zoveel recht om samen met haar van de vakantietijd te genieten als ik. En Kabouter kijkt ook uit naar haar reis samen met haar vader, zoals ze ook heeft genoten van onze reis.

Toch valt het me zwaar. En ik heb er altijd moeite mee om dat hardop te zeggen. Want ik ben toch degene die een punt achter onze relatie heeft gezet en gekozen heeft voor een single mother leven. En omdat mijn ex niet het type weekendvader is, hebben we besloten voor co-ouderschap te gaan. Bij het maken van mijn keuze was ik me heel bewust van de gevolgen. Wordt er dan ook van me verwacht dat ik me groot moet houden of mag ik hardop roepen na 1 dag dat ik ze nu al mis en dat er een leegte ontstaan is?

Verveling komt niet voor in mijn woordenboek en ik weet mijn dagen prima te vullen en me te vermaken. Maar ik moet ontzettend wennen aan het geluid van de stilte.

Deze stilte kan niet worden opgevuld door lekker met je handen te wroeten in de aarde van je tuin, door allerlei klusjes te doen, door lekker hard de muziek aan te zetten, mee te zingen en te dansen, door huishoudelijke taken uit te voeren, door een saunabezoek of het afspreken met je vriendinnen. Deze stilte heeft te maken met het gemis van de klanken, de muziek van hun aanwezigheid.

"Love is missing someone whenever you're apart, but it feels warm insite because you're close in heart." (Bron: www.quoteslike.com)

Opmerkingen